من و نی نی بدون بابایی

سه کوهنورد ایرانی که برای افتخار آفرینی کشورمون به قله های هیمالیا رفته بودن و بعد از بازگشتشون دچار سانحه شدند و از مسیر اصلی خودشون منحرف میشن...طبق تماسی که داشتن گم شدن خودشون اطلاع میدن اما متاسفانه تلاشها برای پیدا کردن این عزیزان بدون نتیجه باقی ماند...و امروز با توجه به شرایطی که داشتن و نداشتن غذای کافی به طور رسمی خبر درگذشت اونها اعلام شد...هرچند امید من یک نفر هنوز هم برای پیدا شدنشون باقیه ولی هرچند سخت شاید باید قبول کنیم که اونها برای همیشه رفتند ... پویا کیوان-آیدین بزرگی-مجتبی جراحی شما عزیزان مانند لیلا اسفندیاری هرگز فراموش نخواهید شد...   چطور طاقت بیاریم این همه آه و کجا رفتید تنها این همه ...

سلام...خوبی؟چه مخاطب خاموش من باشی چه روشن من دعوتت میکنم بیایی یه فنجون قهوه کنار من و مهمونم باشی... تو سکوت کن و قهوتو بخور منم برات از چیزایی میگم که باید گفته بشه...هرچند حس میکنم بیشتر از خوردن یه فنجون قهوه کنار من هستی... برای من هویت تو مهم نیست...مهم نیست گذشتت چی بوده یا حتی آیندت چی خواهد بود...برای من الان مهم وجود توئه...که اینجا کنارم نشستی و داری به حرفام گوش میدی...از من نترس...خودتو پنهون نکن و سرتو ننداز پایین...بهم نگاه کن...من عجیبم؟نه...حالا خوبه بیا جلوتر و به صورتم نگاه کن و حرفامو بشنو مسلمونم که نباشی میفهمی که این ماه ماهه خوب رمضانه...ولی چرا حداقل تظاهر به خوب بودن نمیکنی؟گاهی دوس دارم از آدما دروغ بشنوم چو...

این روزها حال عجیبی دارم...فکر میکنم همه فهمیده باشن که تا چه حد روحیه شادی دارم...و از عکسهام هم معلوم بوده که نه در مذهب افراطی بودم نه در آزادی... همین الان بگم که این پست ادامه مطلب برای دوستای عزیزم و تمام خوانندگان خاموش شاید جالب باشه ...اما جالبتر از اون اینه که این متن بخونید... امسال از خدا خواستم که کمکم کنه تا بتونم از روز اول ماه رمضون روزه بگیرم...و تا الان که به لطفش تونستم...اونقدر تو این ماه ها من ذخیره کردم چربی که با 10تا ماه رمضونم فکر نکنم برطرف شه... این روزا بدون سحری دارم روزه میگیرم دیگه میلی به غذا ندارم...انقدر این ماه آدمو به خودش میاره که تنها چیزی که نمیتونی انجام بدی غذا خوردنه...حداقل واسه من که اینطوره....